الهی سینه ام سینا کن از عشق /سحر را قسمتم بنما تو از عشق

ز زندان طبیعت وار هانم /سحر گاهان گلستانم کن از عشق

دل افسرده ی غم دیده ام را /به خاکش بذرها بنشان تو از عشق

نهال جان من را بار ور کن /به لطفت کن شکوفا غنچه از عشق 

فرو منشان عطش را از دل من /بجوشان چشمه از کنج دل من

بده بر من رطب از لعل نوشت /شود جانو دلم اندر خروشت

بده بر "مهرت "از لطفت صفای /کویر جان او بنما بهاری

نصیحتی کنمت بشنو وبهانه مگیر /زدست دون صفتان جهان مشو دلگیر

بشوی قلب خودت از سیاهی وعصیان /ببین خدای خودت را به جان خود به عیان

بریز باده ی ایمان به جان پاک دلت /بزن شمیم خدا رابه فام خاک گلت

به وجد آی وبکن دل زهر چه غیر دوست /طرب نما وببر دل زهر چه غیر اوست

بده به "مهر"تو دست رفاقت واحسان /نشان به گلشن جانش نهالی از ایمان

ای خدای لحظه ها و قصه ها /ای خدای یاس هاو لاله ها

ای خدای مردم صحرا نشین /ای خدای ساکنان هرزمین

ای خدای مهربان با بنده ها /برلب انها زمهرت خنده ها

ای خدای شادی و مهر و وفا /دردل هربنده از شورت نوا

ای خدای غنچه های رنگ رنگ /هست هر دل جز به عشقت تنگ تنگ

ای خدای سبزه زار و ژاله ها /مرغ دل از هجرتو در ناله ها 

ای خدای رود های پر خروش /نغمه اش از بهر دل هم چون سروش

ای خدای مهر گرما بخش وشور /هر دو عالم از وجودت غرق نور

سینه ی "مهرت"پر از شادی نما/قلب وشعرش از بدی عاری نما

کودکم من کودک زیبای عشق/هست در قاب دلم سیمای عشق

هست در قاب دو چشمم مهر دوست /سبزی فرش دلم دیبای عشق

بی خبر هستم  من از بازار و سود /حاصل کالای من سودای عشق

من ندارم در جهان سرمایه ای /جز دل سر گشته وشیدای عشق

تکیه گاه روح و جان قلب من /نیست بهر من مگر هیوای عشق

گر چه من پیرم چو یارم بی وفاست /زنده دل هستم من و برنای عشق

گرچه من "مهرم "ولی سبزم به عشق /عاشق پاییزم ویلدای عشق

ای خوش ترین ترنم زیبای زندگی /پوشیده سبزه ای تو ز دیبای زندگی

ای بهترین شکوفه خوش رنگ عاشقی /بخشیده روشنی تو به بینای زندگی

ای نازنین تر از نفس سبز نو بهار /بخشیده ای امید به هیوای زندگی

ای مهربان تراز همه ی مهر وکهکشان /بخشیده ای به "مهر "تو معنای زندگی

خالی تر از سبوی شکسته به یک کویر /این دست های مهر یه دریای مهر توست

شیرین تر از عسل به دل و جان من بود /این ذکر تو که قطره ای از جام مهر توست

پر شورتر زاتش و گرمای فصل غم /این شعله زار عشق که در جان مهر توست

مرطوب تر ز ژاله ی زیبای صبحگاه /یاقوت تر که در دو لب لعل مهر توست

ارام تر ز ساحل دریای پر شگوه /این قلب من که سینه سینای "مهر"توست

فاطمه ای عصمت کبرای حق/ فاطمه ای ایت عظمای حق

فاطمه ای همسر شیر خدا/ هست وجودت زبدی ها جدا

فاطمه ای فخر و شرف را بها /هست ولای تو ولای خدا

فاطمه ای ایه ی نور وحجاب /ای همه هستی به دلت گشته قاب 

فاطمه ای کوثر قران حق / قاطمه ای گوهر فربان حق

فاطمه ای یاس پرا زرمز وراز/ای گل بشکفته به صد عز وناز

فاطمه ای هدیه حق بر رسول /عصمت حق هستی و هستی بتول

فاطمه ای معدن خیر و وفا /خوانده خدا شان تو در "هل اتی "

فاطمه ای پاک تر ازهر چه پاک/پاک شد از پاکی تو اب و خاک

فاطمه ای مخزن اسرار حق /هسد دلت معدن انوار حق

فاطمه ای صابره روزگار /صبر تو جاوید شد وماندگار

همسر تو هست چو بر ماپدر /مادر ما هستی و فخربشر

فاطمه ای ایه ی مهر وادب /نیست بسان تو در اصل وحسب

غنچه ی لب "مهر"به مهرت گشود / با ادب و مهر مقامت ستود

عشق یعنی انتخاب واژه ها /جاده ای ساده میان جاده ها

عشق یعنی فرصتی هم چون طلا /پا نهادن در بیابان بلا

عشق یعنی غرق دریای سکوت /حق طلب کردن به هنگام قنوت

عشق یعنی شعله ور از مهر دوست /غوطه ور در واژ ه های شعر دوست

عشق یعنی گوهر غلطان به شب/عشق یعنی غنچه  خندان به لب

عشق یعنی ساحل بی انتها /عشق یعنی ذات پاک کبریا

عشق یعنی لذتی از جنس دل /دل رها کردن ز اب و خاک وگل

عشق یعنی سوختن در انتظار /لب فروبستن به اوج اقتدار

عشق یعنی ساکت اما پر خروش /گوش دل دادن به اوای سروش

عشق یعنی" مهر" حق خواهان شدن /رفتن و افتادن و پایان شدن

سردتر از ثانیه  های فراق /تلخ تر از قافیه های فراق

نیست به منظومه ی چر خ وفلک /کی شود این سفره جدا زین نمک

تشنه  ی وصلیم ولی وصل نیست ؟/با همه فصلیم چرا وصل نیست؟

روز جدا گشتن و گریان شدن /روز فنا گشتن و هجران شدن

روز رها گشتن و زندان شدن /عازم غم گشتن و نالان شدن

سردترین دوره  ی عصر بلاست /تلخ ترین واژه ی شعر خداست

سردی و تلخی و جدایی و غم /گرمی وشیرینی و شادی و دم

مهر خداوند زروز ازل/شعر خداوند به سوز غزل

کرده دل "مهر"مهیای عشق /کرده ورا راهی دریای عشق

باعشق جهان شکوفه باران /در فصل خزان نهان بهاران

با عشق امید می زند موج /در خانه ی دل به صورت فوج

باعشق غمی به پا نماند /در قلب بدی به جا نماند

باعشق شکوفه ها شتابان /لبخند زنند از گریبان

با عشق چراغ خانه ی دل /افسانه ی جام وباده ی دل

هر لحظه نمای تازه دارد /در نای هوای تازه دارد

چون "مهر"دلش به یاد عشق است /همواره لبش به یاد عشق است