در حسرت پیدایش یک قرص دل ناب

عمری است ز کف داده دل ورفته زدل تاب

در ساحل بارانی جادوی د وچشمت

دیگرنرو م در پی سرچشمه وسرداب ...

نزدیک تر ازدوست به دل حرف دل دوست

بخشنده ترین دست خدا دست دل دوست

ایینه ی پاکی ووفا مرز ندارد

ناگفته ترین شعر خدا حرف دل دوست ...

ای اشک ها ی چشم من دریای من شوید

در انتظار موج بمانید وفردای من شوید

بیگانه را زساحل خود دور افکنید

برق امید ببارید وسینای من شوید ...

از سراب دوستی آبی مجوی

دربیابان هیچ گه راهی مپوی

از هزاران سر پنهان دردلت

یا دل نا اشنا رازی مگوی ...

دوستی ایین پرواز دل است

راه و رسم ونقشه اش رسم دل است

دل بدون دوستی از دل تهی است

دل چو دانه دوستی مغز دل است ...

بعد از وصال صحبت قهر وفراق نیست

جز اشتیاق حرف دگر نزد یار نیست

ما تشنه ی وصال وهوادار دیدنیم

نا کامی وملالت وشک در وصال نیست ...

وعده ی دیدار مهر سینه ی سینای دوست 

شمع دل افروز مهر دیده ی بینای دوست

قامت نخل ادب در حرمش دررکوع

شادی هر روز مهر ساحل یلدای دوست ...

در چهر ه ی ارام حوا می توان یافت

زیباترین بنیان هستی می توان ساخت

هم مهر حق پیدا بکن در عمق جانش

هم عشقی از جنس خدا را می توان داشت ...

عاقلان با عشق ودل بیگانه اند

کی سزاوار می ومی خانه اند

فکر را خالی کن ازادراک عشق

عشق با اندیشه کی هم خانه اند ...

رفتی تو و ما به هوای تو زنده ایم

مهر است برلب وبه نوای تو زنده ایم

پاییز جان  مثل همیشه تو مانده ای

ما مردگان به یمن بقای تو زنده ایم ...

دل های کودکانه ی ان روز ها کجاست ؟

اشعار عاشقانه ی ان روز ها کجاست ؟

ای کاش کودکانه  بار دگر شاد می شدیم

اعداد خاطره انگیز ان روز ها کجاست ...؟؟؟

عمری است در قاب رخم پنهان هزاران واژه ها ست

اندیشه های مخفی ام  در عمق جانم سازه هاست

جان ودلم بی اعتنابربارش این روز ها ست

بر برگ های دیده ام از شوق صدها ژاله هاست ...

گاهی سکوت رمز هزاران نگفته است

گاهی هزار واژه به عمقش نهفته است

هرچند غنچه های لبم ناشکفته است

اما هزار غنچه به جانم شکفته است ...

آوای بهار سیز وزیبا

اسرار نهان به فصل گرما

صد رنگ خدا به فصل پاییز

سرمست میان برف جالیز

تکرار قشنگ عشق وشادی است

سرمایه ی عمر جاودانی است ...

جای خالی تو دردل سبز بود

شاخه ی نخلت چو یادت سبز بود

با حضور سبز خود در جمع ما

سفره ی یلدایمان هم سبز بود ...

یلدای دی گذشت وسپیدی به جان گذاشت

بر لحظه های رخوت واندوه جان گذاشت

ما زنده از سپیدی یلدای اذریم

بر قلب های خسته ی از عشق جان گذاشت ...

این جمعه ی دی ماه عجب بوی تودارد

سرمست وخرام است وسر کوی تو دارد

همسایه ی پاییز شدن ناز کمی نیست

دی ماه نمی از ادب وخوی تو دارد...

اذر تمام گشت ودلم غرق اذر است

پاییز منقضی شد وجان مست اذر است

پاییز کی تمام شود کی شود فنا

تا جان عالمی همگان محو اذر است...