اغاز گفتگوی ما یک اتفاق ساده بود /هر سوژه شد اساس سخن یک بهانه بود

ازوز اولی که شدم با تو اشنا /در هر پیام وهر سخنت صد اشاره بود

من ان چنان فسون زده هستم که گوییا /در واژه واژه کلامت ترانه بود

در کوره راه بی خودی و مستی وغرور /از  بهر دل به راه خدا صد نشانه بود

با اعتماد به نفسی که هر لحظه داشتی /معلوم بود که گنج نهانت خزانه بود

از گرمی و حرارت وشورت شد اشکار/کین  شعله ها همه از ان زبانه بود

از "مهر " هر سخن که دگر باره بشنوی /شکی نکن که برایش بهانه بود

امروز هم گذشت به یاد خصال دوست /این قسمت تو سهم من از زمانه بود

حیرت از حیرت واز شاهد ومهر /حیرت از عالم واز شاعروشعر

حیرت از حرف دل وقافیه ها /حیرت ازگم شدن ثانیه ها

حیرت از غفلت پیوسته دل /حیرت از کشتی بنشسته به گل

حیرت از شادی سر مست غرور /حیرت از وادی پر شور حضور

حیرت از افسانه های رنگ رنگ/حیرت از سر های کوبیده به سنگ

حیرت از حسرت دلان کور دل /حیرت از نا گفته های شور دل

حیت از "مهر"وخزانی فصل او /حیرت از شعر وبهاری وصل او

گاهی برای دیدن یک لحظه روی دوست

باید گذشت از همه با عشق کوی دوست

گاهی برای یک نفس از اسمان عشق

باید گرفت باده دل از سبوی دوست

گاهی برای حرمت همسایه بهار

بایدسرودقصه پر پیچ موی دوست

گاهی برای جرعه یک سایه در مسیر

باید گذشت از دل اتش به سوی دوست

گاهی برای بردن غم از نگار دل

باید گشود غنچه دل ازبرای دوست

گاهی برای رویت زیبای ماه " مهر"

باید نشست چهره به چهره به روی دوست